Afgelopen jaar zou OVDD de voorjaars-ALV organiseren bij Coloriet de Regenboog in Dronten. Dit zou zijn tijdens de her-openingsweek na een grootschalige verbouwing. Helaas kon dit door de coronacrisis niet doorgaan. Onderstaand bericht lazen we vandaag in de nieuwsbrief van Coloriet. En, we komend uiteraard graag een keer kijken hoe het geworden is.

De revitalisering van de voormalige Oost/West Vleugel van Coloriet de Regenboog in Dronten is afgerond. Strak binnen de planning. De coronacrisis gooide gelukkig geen roet in het eten. Het resultaat mag er zijn: zes kleinschalige woongroepen voor mensen met dementie, met een eigen, prachtige entree en een gezellige ontmoetingsruimte.

‘Ja, het was een grote verbouwing’, blikt hoofd dienstverlening Erik van Beeren terug. ‘We hebben vijf keer een interne verhuizing gehad, maar iedere bewoner is maar één keer verhuisd. Zodra er een afdeling klaar was, verhuisden de bewoners daarheen. Dat gaf voor hen de minste onrust. Het is bijzonder dat we het zo konden doen.’

Bloemennamen
Coloriet de Regenboog telt zes woongroepen, voorheen De Oost 1, 2 en 3 en De West 1, 2 en 3. Die namen behoren inmiddels tot het verleden. Na een prijsvraag zijn die veranderd in de Korenbloem, de Margriet, de Boterbloem, de Zonnebloem, de Klaproos en de Madelief. De algemene ruimte, waar bewoners gezellig kunnen zitten en een kopje koffie kunnen drinken, heet de Bloemenweide. De hele vleugel heet Bloemenveld.

Affiniteit met de zorg
De verbouwing werd strak georganiseerd, vertelt Erik. ‘We spraken bijvoorbeeld een aantal lawaaidagen af en ook hoe lang die dan duurden. De bouwvakkers hielden zich daar vervolgens strikt aan; ze zijn deze manier van werken gewend. Prins Bouw is gespecialiseerd in de zorg.’

Lawaaidagen
En dat was heel erg fijn voor de bewoners. ‘Mensen met dementie kunnen hier anders heel onrustig van worden. Ik seinde de zorg een paar dagen voor zo’n lawaaidag in. Let op: er worden twee badkamervloeren gesloopt tussen 08.00 en 14.00 uur. Zij konden dan met de bewoners eten op het wijkplein of even lekker wandelen. En als ze terugkwamen, waren de bouwvakkers klaar.’

‘En als we niet klaar waren, dan gingen we de volgende dag verder’, vult Eduard Vinke, uitvoerder van Prins Bouw aan. ‘We hebben echt heel veel overlegd. Erik was het aanspreekpunt voor de zorg en ik voor de bouwvakkers. We hadden een strakke planning, waar iedereen in meeging.’

Erik kent Prins Bouw goed. ‘Het zijn niet zomaar bouwvakkers die hier werken, ze hebben allemaal affiniteit met de zorg.’ De ingang van de afdeling die werd verbouwd was gebarricadeerd met houten schotten en een slot, zodat bewoners niet zomaar de bouwplaats konden betreden. ‘Maar ja, de bouwvakkers moesten natuurlijk wel eens spullen halen en dan glipte er een bewoner mee de bouwplaats op. “Normale” bouwvakkers zouden in zo’n geval iemand bij de arm pakken en het terrein afhalen’, vertelt Erik.

Begripvolle bouwvakkers
Dat roept veel weerstand op bij mensen met dementie, weet hij. ‘En dat weten deze bouwvakkers ook, want ze pakten het op een andere manier aan. “Oh wat leuk dat u ons wilt helpen”, klonk het dan. En dan lieten ze de bewoner even zien waar ze mee bezig waren. Om de bewoner vervolgens in alle rust terug naar de afdeling te brengen. “Meneer heeft even een bouwinspectie gedaan en is nu weer terug hoor”, klonk het dan. Prachtig toch?’ Eduard moet lachen als hij het hoort. ‘Ik hoef dat onze jongens niet meer uit te leggen. We zijn het gewend om zo te werken.’

Zodra er een afdeling klaar was, werd de verhuizing ingepland. ‘We hadden steeds een week de tijd om dat in orde te maken. Bewoners sliepen even een nachtje op een andere groep, zodat wij samen met het verhuisbedrijf de kamers konden omzetten. Aan het einde van de middag mocht familie langskomen voor de laatste styling. Verder hoefden ze helemaal niets te doen.’

Technische snufjes
De familie was volgens hem onder de indruk van de nieuwe, kleinschalige woongroepen. In de algemene huiskamer, met open keuken, is biodynamische verlichting aangebracht die het daglicht nabootst. ‘Zo blijven de bewoners ook actief en dutten ze niet te veel in. Hierdoor slapen ze ’s nachts ook veel beter.’

Dankzij de biodynamische verlichting is er genoeg natuurlijk daglicht. Mensen met dementie nemen minder licht op, waardoor het voor hen voelt alsof ze de hele dag in de schemering zitten. En wat je dan doet… Juist, dutten. Dankzij deze verlichting gebeurt dat minder, komen ze in een actievere stand en hebben ze een beter dag- en nachtritme.

Coronavirus
In de nieuwe zit-slaapkamers is ook domotica aangebracht, zodat er zorg op afstand kan worden geboden. De zorgmedewerkers bekijken per cliënt of dit nodig is. Er zijn bijvoorbeeld slimme sensoren onder het matras aangebracht die registreren of er een ademhaling is. Is een bewoner heel onrustig en gaat hij of zij ’s nachts vaak uit bed, dan kan dit worden ingesteld. De zorg ziet in één oogopslag wie uit bed is. ‘Medewerkers hoeven tijdens hun nachtdienst minder rondes te doen en ze hoeven dus ook niet met een lampje te kijken of een bewoner slaapt.’

Bij de verbouwing van de Klaproos sloeg het coronavirus in alle hevigheid toe. Alleen de Madelief moest op dat moment nog verbouwd worden. ‘Elke woongroep heeft een nooddeur en dat werd de ingang voor de bouwers. Ik sprak ze niet meer live, maar alleen telefonisch of via Teams. ‘Best bijzonder dat de bouw kon doorgaan én dat de verbouwing binnen de planning is afgerond.’ Eduard: ‘We hoefden niet door het gebouw om bij onze werkplek te komen. Het bouwgebied was hermetisch afgesloten voor de buitenwereld en daarom konden we door. Gelukkig maar, ik weet niet hoe het anders had gemoeten.’

Erik kijkt terug op ‘een heel geslaagde revitalisatie’. Eduard is het daar roerend mee eens. ‘We voelden elkaar feilloos aan.’

Bron: Coloriet.nl

foto: Coloriet | met toestemming gebruikt